Pies towarzyszący

Dzisiaj opowiem Wam o psach, które przez większą część swojego życia poświęcają się dla ludzi, o psach towarzyszących.

O psie towarzyszącym

Psem towarzyszącym nazywa się psa, który został specjalnie przeszkolony do tego, by pomagać osobom niepełnosprawnym, czyli osobom niewidomym, niesłyszącym lub osobom, które ciężko chorują, żyją same i nie mają nikogo, kto np. w razie ataku choroby, zainterweniowałby. Psy te swoją pracę zaczynają już od szczeniaka, kiedy przechodzą pierwsze testy, pozwalające wstępnie określić, czy nadają się na psy towarzyszące, czy też nie.

Pies przewodnik

Pies przewodnik to pies towarzyszący, który pomaga osobom niewidomym lub niedowidzącym. Taki psiak musi być naprawdę świetnie wyszkolony, dlatego szkolenie na psa przewodnika zaczyna się niemal na samym początku życia malucha i trwa ok. 2 lat. W pierwszej kolejności sprawdza się predyspozycje szczeniaka do pracy w roli psiego przewodnika, pies poddawany jest później testom i specjalnemu szkoleniu. Szkoleniem zajmują się różne organizacje, które są do tego upoważnione i uprawnione. Osoba niewidoma może zgłosić się np. do jednej z fundacji, które zajmują się przygotowywaniem psów i szkoleniem ich na psich przewodników i może ubiegać się o takiego psa, o ile spełnia określone kryteria (wiek, umiejętność samodzielnego poruszania się przy pomocy białej laski itp.).

W jakich czynnościach pomaga pies przewodnik

• chodzenie po chodniku (skręcanie w odpowiednim momencie, ostrzeganie niewidomego przed krawężnikami i przeszkodami, poprzez zatrzymanie się przed nimi)
• przechodzenie przez ulicę (psy nie odróżniają kolorów sygnalizacji świetlnej, ale wiedzą, kiedy można bezpiecznie przejść na drugą stronę)
• wchodzenie po schodach
• znajdowanie wolnego miejsca w środkach komunikacji miejskiej 
• znajdowanie drzwi

 

Popularne w Polsce rasy psów szkolonych na psich przewodników

Kandydat na psa przewodnika musi być odpowiednio duży i powinien odznaczać się konkretnymi cechami charakteru. Taki pies musi być spokojny, opanowany, powinien być przyjaźnie nastawiony do ludzi, ale i nieufny w stosunku do obcych. Ważne jest również, by szybko i chętnie się uczył. W Polsce psimi przewodnikami najczęściej zostają:

• Labrador Retriever
• Labrador Golden Retriever
• Owczarek Niemiecki

Pies dla osób niesłyszących

Pies dla osób niesłyszących lub niedosłyszących to pies szkolony do tego, by potrafić zaalarmować swojego właściciela o dźwięku, przez dotknięcie go łapą, kładzenie się pod jego nogami lub zaprowadzenie do miejsca, przedmiotu, będącego źródłem tego dźwięku. Szkolenie takie, tak, jak w przypadku psa towarzyszącego, jest długie, trudne i nie każdy psiak będzie odpowiednim kandydatem na takiego pomocnika. Wyszkolony pies potrafi m.in. zasygnalizować dźwięk budzika, pukanie lub dzwonek do drzwi albo dzwoniący telefon. Najważniejsze, by "hearing dog" był wrażliwy na dźwięki, energiczny, sprawny, dlatego psy dla osób niesłyszących to często psy średnich ras, szybko biegające, zwinne (np. pudle, spaniele, ale też różne mieszańce). Pomagają one nie tylko w życiu codziennym, w wykonywaniu zwykłych czynności, ale pozytywnie wpływają na ludzką psychikę, obdarzają właściciela miłością i przywiązaniem, dzięki czemu człowiek jest bardziej pozytywnie nastawiony do życia i jest mu łatwiej zaakceptować swoją niepełnosprawność.

Psi opiekunowie

Są również psy, które pomagają osobom chorym m.in. na epilepsję, narkolepsję, czy cukrzycę. Niektóre psiaki potrafią przewidzieć atak choroby, w przypadku narkolepsji wiedzą, kiedy właściciel zapada w narkoleptyczny sen, z którego momentalnie go wybudzają, liżąc i trącając. Inni czworonożni przyjaciele idealnie nadają się dla osób, mających problemy z rozwojem, zarówno fizycznym, jak i psychicznym (przeczytaj o dogoterapii TUTAJ). 

Wszystkie psy towarzyszące, które przez większość swojego życia poświęcają się dla nas, dla ludzi, potrzebują później odpoczynku. Nie pracują do końca swych dni, po 8 - 10 latach przechodzą na emeryturę i albo zostają ze swoim właścicielem, będąc już jednak tylko psiakiem do kochania, albo przygarniane są przez innych dobrych ludzi, z którymi spokojnie spędzają resztę swojego życia.