Haemobartenelloza

Dziś opowiem Wam o jednej z najpopularniejszych chorób przenoszonych przez kleszcze oraz pchły -  Haemobartenellozie. Prowadzi ona do uszkodzenia czerwonych krwinek, czyli erytrocytów.

Czym jest Haemobartenelloza

Haemobartenelloza jest bardzo częstą i powszechnie znaną chorobą występującą u psów i kotów. Jest wywoływana przez haemobartonella canis oraz haemobartonella felis.

Choroba ta wywoływana jest  przez Gram-ujemną atypową bakterię Mycoplasma haemofelis (Haemobartonella felis), która pozbawiona jest ścian komórkowych. Pasożyt ten jest  zewnątrzkomórkowy i  należy do rodziny Rickettsiaceae. Znajduje się na czerwonych krwinkach krwi.

Zdarza się, że choroba wywoływana jest przez  M. haemominutum. Układ odpornościowy rozpoznaje istotę obcą  i dewastuje  własne erytrocyty.

Patogen przenoszony jest  przez pasożyty odżywiające się krwią, takie jak pchły czy kleszcze. Ze względu na to, że pajęczaki można znaleźć również w mieście, Haemobartonella dotyka czworonogi w nim mieszkające.

Do zarażenia chorobą może również dojść poprzez kontakt z krwią zakażonego osobnika, poprzez transfuzję krwi od czworonoga, który nie wykazuje objawów choroby, picie mleka od matki cierpiącej na Haemobartonella oraz poprzez łożysko podczas porodu.

Haemobartonelloza nie jest niebezpieczna dla człowieka. 

Objawy Haemobartenellozy

Przebieg tej choroby jest dosyć łagodny na początku i nie daje zbyt wyraźnych objawów. Oto większość z nich:

• spadek apetytu,

• anemia,

• osowiałość,

• zmniejszenie wagi ciała,

• depresja,

• zażółcenie błon śluzowych i powłok skórnych, czyli żółtaczka,

• problemy z trawieniem.

 

Diagnozowanie Haemobartenellozy

By potwierdzić występowanie w organizmie Haemobartonella canis oraz Felis, należy wykonać psu badanie krwi, które ma na celu wykrycie obecności bakterii w czerwonych krwinkach. Jeśli chcemy potwierdzić występowanie choroby, musimy zaprowadzić psa na badanie krwi kilkakrotnie w kilkudniowych odstępach.

W badaniu morfologicznym krwi można zauważyć niedobór erytrocytów, niski hematokryt, niedobór hemoglobiny oraz aglutynację (zlepianie się krwinek). Za to w biochemii widoczna jest hemoliza, czyli przechodzenie hemoglobiny do osocza krwi, które jest wywołane przez zniszczenie erytrocytów.

W wyniku dużej wrażliwości wątroby na deficyt tlenu, parametry wątrobowe są nieprawidłowe.

Oprócz badania krwi, wykonuje się również test Coombsa oraz badania PCR, które mają na celu potwierdzenie obecności DNA pasożyta. Sprawdzają, czy faktycznie doszło do zakażenia krwi.

Na koniec weterynarz może zlecić badanie moczu. W wyniku zakażenia mogą pojawić się w nim nadmierne ilości hemoglobiny i bilirubiny.

 

Leczenie Haemobartenellozy

W przypadku, gdy weterynarz potwierdzi występowanie bakterii w erytrocytach, pies dostanie antybiotyk z grupy tetracyklin. Będzie musiał przyjmować go przez co najmniej kilka tygodni.

W wypadku, gdy czworonóg nie reaguje na kurację antybiotykową, weterynarz może spróbować leczenia za pomocą preparatu, który zawiera Darbepoetynę alfa. Pobudza ona wydzielanie erytrocytów, tak samo jak naturalna erytropoetyna.

 

Zapobieganie zachorowaniu na Haemobartenelloze

By zapobiec zachorowaniu na Haemobartenelloze należy:

• podawać psu preparaty zabezpieczające je przed ektopasożytami ( w płynie, sprayu itp.)

• sprawdzać skórę i sierść psa po każdym spacerze, w celu wczesnego wykrycia znajdującego się na nim kleszcza,

• bacznie obserwować wszelkie niepokojące zmiany w zachowaniu psa, jego nawykach, sposobie chodzenia i jedzenia.

Jeśli znajdziemy na ciele naszego psa kleszcza, należy odpowiednio go usunąć, tak, by pasożyt nie był w stanie wstrzyknąć zakażonej krwi do krwiobiegu czworonoga.

↓ PREPARATY PRZECIWPASOŻYTNICZE DLA PSA  ↓

Tekst: Małgorzata Filipczyk
Zdjęcie: Fotolia.pl