Tęgoryjce, czyli Ancylostomatidae, należą do rodziny obleńców. Zalicza się je do gromady nicieni. Zazwyczaj występują w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego.
Tęgoryjec psi może mieć długość aż 21 mm. Pasożytuje on w jelitach ssaków drapieżnych, takich jak psy i koty.
Nazwa tych pasożytów związana jest z ich szczegółową budową. Umożliwia im ona przyczepianie się do błony śluzowej jelita cienkiego swojego żywiciela.
W Europie występują trzy gatunki tęgoryjców, z czego tylko dwa z nich mogą zaatakować czworonożnego pupila:
- Ancylostoma caninum,
- Uncinaria stenocephala.
Sposoby zarażenia się tęgoryjcem
Piesek może złapać tego pasożyta od innego osobnika. Zagrożenie zarażenia się tęgoryjcem wzrasta, gdy czworonóg przebywa w dużej gromadzie, na przykład w hodowli czy schronisku. Warto więc unikać miejsc, w których pupil może mieć kontakt z zakażonymi osobnikami.
Cykl rozwojowy psiego tęgoryjca
Cykl rozwojowy tego pasożyta wygląda następująco:
- Stadium larwalne tęgoryjca wnika w skórę i takim sposobem przedostaje się do układu krwionośnego, którym przenika do przewodu pokarmowego,
- W ciągu 24 godzin od wydalenia jaj przez dorosłego pasożyta (w jelicie cienkim), dochodzi do wylęgnięcia się larw. Aby mogło do tego dojść, organizm żywiciela musi zapewnić im odpowiednie warunki, czyli temperaturę nie przekraczającą 25 stopni oraz bardzo wysoką wilgotność.
- Po, mniej więcej, siedmiu dniach, larwy stają się groźne dla organizmu żywiciela i mogą przetrwać w nim aż kilka miesięcy.
- Po połknięciu pasożyta przez kolejnego żywiciela, tęgoryjec rozwija się do dorosłej postaci w ciągu 3 tygodni.
- Ancylostoma caninum może przedostać się do organizmu szczeniaczka wraz z mlekiem mamy. Zarażenie się pasożytem tą drogą, może doprowadzić do niedokrwistości, a nawet do śmierci młodego osobnika.
Objawy zarażenia się psim tęgoryjcem
Tuż po zarażeniu, piesek może nie przejawiać żadnych objawów zarażenia się tęgoryjcem. Jednak po pewnym czasie, organizm czworonoga zaczyna walczyć z ciałem obcym. Pojawiają się wtedy charakterystyczne symptomy. Oto większość z nich:
- zatwardzenia,
- twardy brzuch,
- uszkodzenia śluzówki jelita,
- bóle trakcie załatwiania się,
- eozynofilia ( Eozynofile są krwinkami kwasochłonnymi będącymi jednymi ze składników szpiku kostnego. Pełnią ważną funkcję w organizmie – przyczyniają się do zwalczania pasożytów. Biorą również udział w przebiegu reakcji alergicznych. Bezwzględna liczba eozynofili stwierdzana jest na podstawie badania krwi. Ich poziom może ulec zmianie pod wpływem zażywania niektórych leków.),
- niedokrwistość ( Stan niedoboru krwinek czerwonych oraz hemoglobiny. Objawia się bladością skóry oraz błon śluzowych, przyspieszeniem akcji serca, szczególnie podczas wysiłku, zawrotami głowy, odczuciem zmęczenia i znużenia oraz szumami w uszach.),
- wysypka w różnych miejscach ciała, głownie w obszarze około brzusznym,
- krwawe ślady,
- wybroczyny,
- reakcje alergiczne,
- krwotok z jelita.
Leczenie psiego tęgoryjca
Jeśli zauważymy u pupila którykolwiek z objawów, musimy natychmiast zabrać go do weterynarza. On poprosi Nas o doniesienia próbki kału psa. Może również zlecić wykonanie badań krwi oraz USG. Po dokładnej analizie i wystawieniu diagnozy, lekarz przepiszę psu odpowiednie leki oraz zaproponuje zastosowanie odpowiednio dobranej terapii.
Piesek będzie potrzebował kilku dni na rekonwalescencję. Jeśli tęgoryjec zostanie zdiagnozowany u pupila odpowiednio wcześnie, może nie pozostawić po sobie żadnych szkód w organizmie żywiciela.
↓ PREPARATY NA PASOŻYTY DLA PSÓW ↓
Tekst:Małgorzata Filipczyk
Zdjęcie: Fotolia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz