Bulteriery nie mają zbyt dobrego wizerunku w społeczeństwie, co jest bardzo niesprawiedliwe i niesłuszne. Powinniśmy pamiętać, że żaden psiak – bez względu na rasę – nie jest agresywny albo złośliwy.
Żaden też nie urodził się po to, aby atakować ludzi czy inne zwierzaki. Agresja i nietypowe zachowania wśród zwierząt są winą właścicieli, którzy byłi wobec zwierzaka okrutni, wpoili mu lęk i przemoc jako sposób reagowania na otaczający świat. Bulteriery są bardzo przyjacielskie, towarzyskie, inteligentne. Lubią uczyć się nowych rzeczy i potrzebują sporo codziennej aktywności na świeżym powietrzu. Jako rasa obdarzona takim, a nie innym zestawem cech, potrzebują po prostu odpowiedniego treningu behawiorystycznego, aby dobrze funkcjonowały w rodzinie i w otoczeniu innych stworzeń.
Jeśli dobrze zaopiekujemy się bulterierem, obdarzymy go miłością oraz poczuciem bezpieczeństwa, okaże się najwspanialszym domowym pupilem i przyjacielem człowieka. Warto oczywiście mieć świadomość, że rasa ta potrzebuje sporo poświęconego czasu i energii, więc na pewno nie jest dla każdego.
Bulterier – pochodzenie rasy
Rasa ta wywodzi się z Wielkiej Brytanii. Bulteriery są bardzo żywiołowe i chętne do zabawy, więc zdecydowanie potrzebują właściciela, który lubi ruch na świeżym powietrzu. Z bulterierem można też razem trenować, sprawi mu to sporo frajdy. Jeśli doprowadzimy do tego, że psiak tej rasy zacznie się nudzić, w końcu rozniesienie nam dom, dlatego nie jest to kudłacz dla wielbicieli leżenia przed telewizorem czy czytania książek. To psiak dla aktywnych.
Współczesna selekcja genów w hodowlach sprawiła, że psiaki tej rasy stały się mniej awanturnicze. Oczywiście wszystko zależy od właściciela i sposobu wychowania kudłacza. Skąd taki nadmiar energii i silna potrzeba rywalizacji i sprawdzenia się? Otóż rasa została stworzona do polowań: na szczury, ale też o wiele większe zwierzaki jak niedźwiedzie. Bulteriery brały też udział w walkach psów, dziś stanowczo zakazanych.
Przodkami rasy były inne gatunki terierów: staroangielski terier biały oraz terier manchesterski. Pierwszy raz wspomniano o nich jako o rasie na przełomie XVII i XVIII wieku, więc mimo wszystko dosyć dawno temu. Na wystawach psów zagościły w XIX wieku, w Polsce natomiast pojawiły się dosyć późno, bo dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym (a w każdym razie dopiero wtedy pojawiły się o nich pierwsze informacje).
Bulterier – wygląd rasy
Bulteriery są mocno zbudowane i nieco napakowane. To prawdziwi bokserzy wśród psiaków, oczywiście z wyglądu. Mają mocne i silnie rozbudowane mięśnie. Pod względem wielkości klasyfikowane są jako rasa średnia.
Bulteriery mają nieco zaokrąglony grzbiet i szeroką, mocną klatkę piersiową. Dorosły kudłacz mierzy około 40 cm (przedział wielkości to 35-50 centymetrów) i waży około 25 kilogramów (zazwyczaj minimum 20 i maksimum 35 kilogramów). Wbrew pozorom futrzaki te są lżejsze i mniej masywne, niż się wydają.
Sierść bulterierów jest króciutka, gładka, błyszcząca, ale w dotyku jest bardziej szorstka niż aksamitna. Nie oznacza to, że głaskanie tych psiaków nie sprawia przyjemności, wręcz przeciwnie – jest bardzo miłe. Krótka sierść jest też łatwiejsza w pielęgnacji i nie ma tendencji do nadmiernego kołtunienia się. Co ciekawe, wewnętrzna warstwa futra, czyli podszerstek, rozwija się tylko w okresie zimowym (żeby izolować kudłacza od zimna).
Jakie ubarwienie mają bulteriery? Najczęściej białe, często też czarne, o wiele rzadziej spotykane wersje to płowe, pręgowane czy – najrzadziej – trzykolorowe. Oczy natomiast są czarno lub mocno ciemnobrązowe, małe i trochę skośne, zupełnie jak u Azjatów. Uszy radośnie sterczą pionowo.
Ogon jest noszony przez bulteriery poziomo. Wygląda jak zwężający się nieco sznurek, jest stosunkowo krótki. Najbardziej charakterystyczny element wyglądu to jednak głowa – długa, nieco jajowata, zakończona sporym nosem, który (na wzór nazewnictwa ludzkiego) określamy rzymskim.
Jaki charakter ma bulterier?
Bulteriery to prawdziwe psiaki macho – lubią dominować i decydować o wszystkim, dlatego tak ważna jest prawidłowa tresura. Jeśli zanadto rozpuścimy naszego kudłacza i zaburzymy naturalną hierarchię panującą w rodzinie, zwierzak może okazać się trudny do zniesienia i rozkapryszony.
Bulteriery są dosyć pewne siebie, odważne i lubiące wyzwania. Bywają też uparte – wszystko wiedzą najlepiej. Mają jednak wielkie serca i ogromnie przywiązują się do właściciela. Wbrew pozorom świetnie wychowują się z dziećmi, a do tego oczywiście kochają się bawić. Lubią też rywalizację i psie sporty, więc jeśli chcemy rozładować nadmiar energii kudłacza i sprawić mu frajdę, postarajmy się, aby uprawiał aktywnie jakiś sport. Może nawet weźmie udział w zawodach?
Psiaki tej rasy uwielbiają też przytulanie, głaskanie, wszelkie pieszczoty. Są bardzo kontaktowe, towarzyskie i łatwo okazują przywiązanie. Zostaną naszymi przyjaciółmi na dobre i na złe, zaakceptują nas takimi, jakimi jesteśmy i uznają, że trafił im się najwspanialszy opiekun na ziemi. Trzeba jednak umieć je zająć – nie tylko ich ciało, ale też umysł, bo to inteligentne i szybko uczące się zwierzaki. Przydadzą się zarówno zabawki tradycyjne, jak i interaktywne i edukacyjne. Zadbajmy też o to, aby pupil miał co robić, kiedy my wychodzimy do pracy. Podczas nauki nowych komend warto mieć natomiast motywatory w postaci przysmaków, bo bulteriery miewają problemy z koncentracją. W końcu jest tyle interesujących spraw wokół!
Jak pielęgnować bulteriera?
Bulteriery żyją mniej więcej tyle, ile statystyczny mruczek, czyli około 13 lat. Nie są niestety rasą specjalnie długowieczną, ale kilkanaście lat może się wydłużyć, jeżeli prawidłowo o psiaka zadbamy. Na choroby genetyczne oczywiście niewiele poradzimy, ale warto robić regularne badania kontrolne. Rasa ta jest narażona na takie schorzenia jak głuchota, niedobory cynku, egzema międzypalcowa czy atopowe zapalenie skóry. Jak zatem widać, bardzo uważnie należy pielęgnować sierść i skórę pupila, bo ma skłonności do zaburzeń natury dermatologicznej.
Bulteriery możemy szczotkować raz w tygodniu – mają krótkie, mało plączące się futro i linieją umiarkowanie przez cały rok. Nie należy natomiast przesadzać z kąpielą – potrzebna jest tylko wtedy, kiedy nie ma innego wyboru, czyli gdy psiak wybrudzi się ponad miarę. Konieczne jest wtedy zastosowanie specjalnego szamponu dla psiaków, a najlepiej konkretnie dla tej właśnie rasy – aby nie wywołać alergii czy podrażnień.
Dodatkowej pielęgnacji wymagają oczy i uszy – należy je regularnie, co miesiąc przecierać specjalnym płynem i delikatnymi wacikami (nie używamy żadnych patyczków!). Trzeba też podcinać pazury, zwłaszcza ten, który nie dotyka ziemi – nazywamy go wilczym pazurem. Robimy to specjalnymi obcinaczkami, a nie ludzkimi nożyczkami!
A jaka powinna być dieta bulteriera? Przede wszystkim zawierająca dużo białka, które jest niezbędnym składnikiem masy mięśniowej. Jeśli zamierzamy podawać gotową karmę, powinna być dedykowana psiakom rasy średniej albo właśnie konkretnie bulterierom. Ponieważ bulteriery mają tendencję do tycia, trzeba uważać z podjadaniem, smakołykami i oczywiście dbać o to, aby pupil dużo się ruszał.
Autorka: Magdalena Dolata
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz