Psiaki jedzą trawę z różnych powodów i prawie zawsze nie jest to powód do niepokoju. Wiele kudłaczy urozmaica sobie w ten sposób dietę albo uzupełnia niedobory witaminowe. Inne z kolei robią to z nudów albo dla samego skubania – po prostu sprawia im to frajdę.
Wiosna to czas, kiedy słońce wreszcie wyłania się zza chmur, a świat wokół robi się zielony. Zarówno my, jak i nasz psiak mamy więcej energii i chęci do życia. To doskonały czas, aby zacząć spędzać więcej czasu na dworze i nieco bardziej aktywnie zaplanować spacery w plenerze.
Okres chłodów jesienno-zimowych, a czasem również wczesnowiosennych to trudny czas dla psich łap, które są bardzo wrażliwe i podatne na uszkodzenia oraz odmrożenia. Sól, śnieg i lód to najwięksi wrogowie psich łap, a nade wszystkich opuszek łap (inaczej nazywanych poduszkami). W przypadku śniegu opuszki marzną i pękają, z kolei lód potrafi być ostry jak brzytwa i po prostu taką opuszkę przeciąć albo poważnie uszkodzić.
Każdy psiak domowy powinien mieć swoje imię i każdy powinien na to imię reagować. W końcu po to nazywamy pupila, aby móc go zawołać, zwrócić się do niego czy wyryć to imię na adresówce. Większość zwierzaków szybko uczy się takiej nazwy, chociaż nie zawsze brak reakcji oznacza, że psiak nie wie, jak się nazywa.
Wydawać by się mogło, że smycz to zwyczajne akcesorium spacerowe i nie jest żadną sztuką, aby je wybrać i kupić. To jednak nieprawda. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że nie ma jednej uniwersalnej smyczy do wszystkiego, więc w zależności od aktywności zwierzaka na spacerze, trzeba mieć odpowiedni model i rodzaj. Do wyboru mamy smycze długie i krótkie, tradycyjne i automatyczne, linki, taśmy i nylonowe sznurki. Jak widać – oferta jest szeroka.
.jpg)
.jpg)
Choć owcami na pewno by się zaopiekował, berneński pies pasterski najchętniej otoczy opieką swoich domowników. Psiaki tej rasy są niezwykle pogodne, towarzyskie i kochają być wśród ludzi. Świetnie dogadują się z dziećmi, a jeśli od małego były przyzwyczajane do obecności mruczków lub innych pupili, jak podrosną nie będą miały żadnych problemów, aby przebywać z nimi pod jednym dachem. Czy to rasa idealna?
Bulteriery nie mają zbyt dobrego wizerunku w społeczeństwie, co jest bardzo niesprawiedliwe i niesłuszne. Powinniśmy pamiętać, że żaden psiak – bez względu na rasę – nie jest agresywny albo złośliwy.
Nawet najbardziej pilnowany psiak potrafi się zagubić. Zazwyczaj dochodzi do tego podczas spaceru. Wystarczy chwila nieuwagi, donośmy huk albo inny hałas, który budzi niepokój, czasami również inny zwierzak i w efekcie mamy dramat: zaginął nam kudłacz. Z tego powodu należy zawsze wyprowadzać psiaka na spacery na smyczy. Smycz jest gwarancją bezpieczeństwa: nawet jeśli wydarzy się coś zupełnie niespodziewanego, mamy kontrolę nad psem. Awarie zdarzają się jednak wszędzie i w najmniej oczekiwanej sytuacji.
Agresywne zachowanie psa wobec kogoś z rodziny to duży problem i rodzi wiele napięć. Czasami jest to wina atakowanego, kiedy indziej po prostu taka osoba w zupełnie nieświadomy sposób prowokuje kudłacza i wzbudza w nim przykre wspomnienia. Kiedy indziej psiak nie przepada za kimś zanadto i trudno to zmienić. Tak czy inaczej warto pamiętać, że psiaki nie darzą nikogo nienawiścią, nie są złośliwe, nie szukają zemsty. To są ludzkie uczucia i emocje. Zdarza się jednak, że zwierzak reaguje nerwowo, bo czegoś się boi, czuje się atakowany lub zagrożony. Problem trzeba rozwiązać jak najszybciej, bo taka relacja jest kłopotliwa zarówno dla osoby atakowanej, jak i dla psiaka. Najważniejsze to zachować spokój i postarać się znaleźć przyczynę. Leczenie objawowe niespecjalnie pomoże, tak jak w przypadku choroby czysto fizycznej.
Nowa modna fryzura może skutecznie poprawić nastrój. Psy – w przeciwieństwie do wielu osób – nie przepadają jednak za zmianami swojego wizerunku, a wizyta u fryzjera jest dla nich raczej przykrą koniecznością niż przyjemnością. Nie znaczy to jednak, że każde wyjście do salonu groomerskiego musi kończyć się rozpaczliwymi próbami ucieczki, a szczotkowanie wywoływać niezadowolenie na psim pysku. W jaki sposób przyzwyczaić psa do zabiegów pielęgnacyjnych? Jak przygotować psa na wizytę u fryzjera?
Początki zawsze są trudne. Kiedy psiak zjawia się w naszym domu, wszystko jest dla niego nowe i nieco straszne: zapachy, dźwięki, rozkład pomieszczeń. Nic dziwnego, że w pierwszej kolejności szuka jakiegoś bezpiecznego schronienia albo chociaż kąta, gdzie mógłby się ukryć przed domownikami. Pierwsza doba z psem to czas, kiedy należy przede wszystkim dać mu maksimum komfortu i nie narzucać się ze swoją obecnością. Na poznawanie się i przytulanie przyjdzie jeszcze czas, teraz liczy się przede wszystkim bezpieczeństwo psiaka. Nie przejmujmy się nadmiernie, jeśli na samym początku nie szuka z nami kontaktu albo wręcz się boi – to zupełnie normalne. Nie wmuszajmy też w pupila na siłę jedzenia, nie próbujmy się z nim bawić i go dotykać, jeśli sobie tego nie życzy. Czasami lepiej nie zrobić prawie nic i dać przywyknąć psiakowi do nowego lokum i właściciela, niż stłamsić go i przerazić nadmiarem troski i zainteresowania.
Pies, jako względny mięsożerca, nie potrzebuje w swojej diecie pokarmów typowo roślinnych, takich jak trawa. A jednak każdemu czworonogowi od czasu do czasu zdarza się ją podjadać. Dlaczego? Możliwych przyczyn jest kilka, począwszy od nieprawidłowej diety, po poważne problemy behawioralne. Dowiedz się, dlaczego pies je trawę i kiedy należy się tym martwić!
Na początek warto wyjaśnić sobie kilka podstawowych faktów. Otóż psy, jako zwierzaki głównie mięsożerne, nie wytwarzają enzymów niezbędnych do rozbijania i trawienia włókien trawy. Dzicy krewni domowych czworonogów zjadają nadtrawione części roślin wraz z treścią żołądkową upolowanych ofiar i to z nich czerpią wartości odżywcze, takie jak błonnik. Domowe zwierzaki nie mają na to szans, więc zjedzona świeża trawa przechodzi przez ich przewód pokarmowy niestrawiona, a sam pupil nie czerpie z niej praktycznie żadnych wartości odżywczych. Trawa zostaje wydalona z organizmu wraz z kałem albo poprzez wymioty.
Dlaczego zatem pies je trawę, skoro nie ma ona dla niego żadnych wartości? Powodów jest kilka, zarówno całkiem błahych, jak i dość poważnych. Oto kilka z nich.
Jedną z najczęstszych przyczyn podjadania trawy przez psa jest po prostu źle zbilansowana dieta. Problem ten pojawia się przeważnie, gdy pupil otrzymuje słabej jakości karmę albo domowe posiłki, przyrządzane przez opiekuna. W takiej sytuacji bardzo łatwo o niedobory podstawowych składników odżywczych, które pies instynktownie próbuje sobie jakoś zrekompensować.
Trawa stanowi bogate źródło błonnika, którego nie powinno brakować nawet w diecie mięsożercy. Składnik ten wspomaga trawienie i reguluje perystaltykę jelit. Sprzyja także usuwanie zbędnych i szkodliwych substancji z organizmu, a ponadto utrzymuje prawidłowy poziom cholesterolu i kwasów żółciowych. Jeśli w diecie psa brakuje błonnika, będzie podjadał trawę codziennie, ale bardzo powoli i wybiórczo. To znaczy, że zwierzak instynktownie wybiera i zjada te źdźbła, które wydają mu się najbardziej odżywcze.
Niestety niedobory składników odżywczych to nie jedyna możliwa przyczyna podjadania trawy. Wiele psów robi to z powodu niestrawności, spowodowanych zaburzeniami pracy żołądka i jelit. W takiej sytuacji zwierzak wybiera raczej długie i twarde źdźbła, które drażnią błonę śluzową przewodu pokarmowego i wywołują wymioty. W ten sposób pies oczyszcza swój żołądek.
Takie zachowanie może wynikać, na przykład ze zbytniego obciążenia żołądka. Być może Twój pupil otrzymuje zbyt duże ilości jedzenia i smakołyków albo jego posiłki są zbyt ciężkostrawne. Inną przyczyną są zatrucia pokarmowe. Pies je trawę, gdy odczuwa mdłości, ból brzucha albo ma wzdęcia i gazy. Jeśli Twój pupil często zjada duże ilości trawy, a po takim posiłku zawsze wymiotuje, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Jeśli Twój pies je trawę często i łapczywie, być może boryka się z problemami natury behawioralnej. Częstą przyczyną takiego zachowania są zaburzenia obsesyjno-kompulsywne lub tak zwany syndrom PICA, czyli łaknienie spaczone. Psy obarczone tym schorzeniem mogą odczuwać nieustanny głód i spożywać rzeczy w ogóle niejadalne, takie jak papier, ziemię albo plastikowe przedmioty.
W takiej sytuacji należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza weterynarii, a po wykluczeniu przyczyn fizjologicznych, udać się do behawiorysty. Przyczyną może być zwykła nuda i brak wystarczającej dawki ruchu, ale też poważne problemy emocjonalne, takie jak depresja, stany lękowe, silny stres czy frustracja.
Trawa sama w sobie nie jest szkodliwa dla psa. A jeśli pupil podjada ją jedynie sporadycznie, w bardzo niewielkich ilościach, to nie ma powodu do obaw. Należy jednak uważać na to, gdzie pies ją spożywa. Zagrożenie dla zdrowia a nawet życia zwierzaka stanowić mogą liczne nawozy i pestycydy, stosowane w rolnictwie i ogrodnictwie. Zawarte w nich związki chemiczne mogą wywołać poważne zatrucie pokarmowe, a nawet przyczynić się do rozwoju nowotworów, takich jak chłoniak.
Warto też pamiętać, że publiczne skwery i trawniki często bywają siedliskiem pasożytów. Liczne zwierzęta oddają tam mocz i kał, a to stwarza ryzyko zakażenia, na przykład psim tasiemcem. Trawnik może być też źródłem wielu bakterii i wirusów, powodujących zatrucia pokarmowe oraz poważne choroby i schorzenia.
Psie niszczycielskie działania dla właścicieli mogą być prawdziwym utrapieniem. Nie budzi wątpliwości fakt, że konieczne jest okiełznanie zwierzaka, który gryzie wszystko, co tylko wpadnie mu do pyska. Warto jednak zastanowić się nad tym, co skłania psa do takiego zachowania i jak, naturalną dla niego potrzebę żucia realizować mógłby on w bezpieczny dla siebie i akceptowalny przez nas sposób.
Pies ogryzający buty, dywany i nogi stolików to prawdziwe utrapienie. Trzeba jednak pamiętać, że zwierzak nie robi tego z czystej złośliwości, a za jego zachowaniem mogą kryć się rozmaite problemy. To, czy uda się je rozwiązać, zależy wyłącznie od naszej reakcji i postępowania z pupilem. Zobaczmy zatem, jakie czynniki skłaniają psa do gryzienia domowych sprzętów i jak można go tego oduczyć.
